Εκδόσεις Εν Πλω
Οι συζητήσεις για τη σφραγίδα του Αντιχρίστου, για την έλλειψη χάρης της Εκκλησίας μας, για το κοντινό τέλος του κόσμου εξάπτουν τα μυαλά. Οι σχισματικές διαθέσεις και οι λόγοι κατά της Ιεραρχίας της Εκκλησίας ηχούν πια και από τους άμβωνες των εκκλησιών. Στην ιστορία της Εκκλησίας, παρόμοιες διαθέσεις υπήρξαν πολλές, ιδιαιτέρως σε περιόδους πολιτικών ταραχών, πολέμων και «ανακατατάξεων» κάθε είδους. Ακόμη και μεγάλοι στύλοι της Εκκλησίας έκαναν λάθος.
Να πώς περιγράφει παρόμοια γεγονότα ο μέγας αθλητής της ευσεβείας, μητροπολίτης Βενιαμίν Φεντσενκώφ: «η αιτία τέτοιων φαινομένων υπάρχει στην ανθρώπινη ψυχή: πάντα τη σκανδαλίζει το μυστηριώδες, το ασύνηθες, το υπερφυσικό, το θαυμαστό και ιδιαιτέρως το φοβερό». Επιπλέον, εμφανίζεται ψευδής «ζήλος» για τον Θεό… Όλα αυτά είναι γνωστά στην πνευματική ζωή από παλιά. Όμως, παρόμοια κινήματα αρχίζουν να βγαίνουν προς τα έξω και κατά περιόδους, σαν τις εκρήξεις των ηφαιστείων. Συνήθως συνδέονται με κάποιες πολιτικές ταραχές, καταστροφές, πολέμους, καταπιέσεις.
Είναι απαραίτητο να παλέψουμε με αυτή την πνευματική πληγή. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος άρχισε αυτή τη μάχη, γράφοντας ολόκληρη τη Β´ Επιστολή προς τους Θεσσαλονικείς, όπου προτρέπει να μην πιστεύουμε «ούτε πνεύμα, ούτε λόγο, ούτε επιστολή» (Β´ Θεσ. 2,2-4). Παρόλα αυτά, παρόμοια κινήματα εμφανίζονταν ξανά και ξανά στην ιστορία. Ακόμη και μεγάλοι στύλοι της Εκκλησίας έκαναν λάθη στον προσδιορισμό των χρόνων του τέλους του Σύμπαντος.
Για παράδειγμα, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγραφε ευθέως ότι το τέλος του κόσμου πρέπει να το περιμένουμε κοντά στο τετρακοσιοστό έτος. «Δεν θα κάνω λάθος», έλεγε (!), «δηλώνοντας την ημερομηνία κατά το 400 μ.Χ.». Και έκανε λάθος! Έχουν περάσει 1548 έτη από εκείνη τη μέρα και δεν έχει έρθει το τέλος του κόσμου. Είναι γραμμένο στον 8ο τόμο των έργων του, στη συζήτηση του Χριστού με τη Σαμαρείτιδα (Ερμηνεία του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, κεφ. 4).
Έτσι σκεφτόταν και ο άγιος Θεόδωρος Στουδίτης για το κοντινό τέλος του κόσμου, την εποχή των διωγμών κατά των εικόνων και των εικονοφίλων (6ος-9ος αι.). Γενικά, πολλοί και πολλές φορές ελκύονταν από αυτή την ιδέα.
Όμως να που ζήσαμε μέχρι σήμερα και το τέλος του κόσμου δεν έχει έρθει ακόμη και η ζωή συνεχίζεται. Ο Χριστός, που ήρθε στη γη για να σώσει τους αμαρτωλούς, συνεχίζει τον αγώνα Του, την αγάπη προς το ανθρώπινο γένος. Μας χάρισε τον δρόμο προς τη σωτηρία, είναι ο ένας και ο αυτός, σ’ όλες τις εποχές, τόσο για τους χριστιανούς των πρώτων όσο και γι’ αυτούς των τελευταίων. Αυτή είναι η πίστη στην πρόνοια του Θεού και η ζωή σύμφωνα με την πίστη.
Ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, στην αρχιερατική του προσευχή, παρακαλεί τον Θεό Πατέρα για όλους τους πιστεύοντες εις Αυτόν: «Ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς εκ του κόσμου, αλλ’ ίνα τηρήσῃς αυτούς εκ του πονηρού».
Για μας είναι που προσεύχεται ο Χριστός! Έτσι, κατά την εντολή του Θεού, εμείς, τα τέκνα του Θεού, καλούμαστε να ζούμε στον κόσμο, μα ο κόσμος είναι ποικίλος: χριστιανικός, ειδωλολατρικός, θεομάχος˙ και μέσα σ’ αυτόν, τον τόσο ποικίλο, καλούμαστε να κρατήσουμε αναμμένο το φως της διδασκαλίας του Χριστού και της αληθείας Του. Κι αυτό το φως, κατά την Αγία Γραφή, είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια· κατά των τοιούτων ουκ έστι νόμος».
Ο πιστός ζει στον κόσμο μαζί με τον Χριστό, πεθαίνει εν Χριστώ και προχωρά προς τον Χριστό. Ποιος θα μας χωρίσει απ’ την αγάπη του Χριστού; Ούτε η θλίψη, ούτε η στενοχώρια, ούτε η συκοφαντία κατά του Θεού και της Εκκλησίας, την οποία σπέρνει ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους.
Πώς παραδοθήκαμε στον πανικό; Πώς φανταστήκαμε πως θα χάσουμε τάχα το χριστιανικό μας όνομα, αντικαθιστώντας το με έναν αριθμό; Μήπως μπορεί ποτέ να γίνει αυτό στα μάτια του Θεού; Μήπως μπροστά στο Ποτήριο της ζωής, θα ξεχάσει κανείς τον εαυτό του και τον ουράνιο προστάτη του, που του δόθηκε την ημέρα της βάπτισής του; Ας θυμηθούμε όλους εκείνους τους κληρικούς, τους λαϊκούς χριστιανούς, που επί μακρά περίοδο της ζωής τους, έπρεπε να ξεχάσουν τα ονόματά τους, επειδή είχαν αντικατασταθεί με έναν αριθμό! Και πολλοί, μ’ αυτό τον αριθμό έφυγαν για την αιωνιότητα. Ο Θεός όμως τους δέχθηκε στις πατρικές Του αγκάλες ως ιερομάρτυρες και μάρτυρες, και λευκά νικητήρια ιμάτια κάλυψαν τις στολές της φυλακής. Δεν είχαν όνομα, αλλά ο Θεός ήταν δίπλα τους και καθοδηγούσε καθημερινά τον κάθε φυλακισμένο διά μέσου σκιάς θανάτου.
Στον Κύριο δεν υπάρχει έννοια περί ανθρώπου ως αριθμού – ο αριθμός είναι αναγκαίος μόνο στη σύγχρονη υπολογιστική τεχνολογία. Για τον Κύριο δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο από τη ζωντανή ανθρώπινη ψυχή, χάριν της οποίας έστειλε τον Υιό Του τον Μονογενή, τον Σωτήρα Χριστό. Κι ο Σωτήρας εισήλθε στον κόσμο με την απογραφή του πληθυσμού. Τι να πω για τον έλεγχο και την απόλυτη παρακολούθηση, με τα οποία τόσο τρομοκρατούνται οι απλοί άνθρωποι; Πότε και σε ποιο κράτος δεν υπήρχαν μυστικές υπηρεσίες; Όλα υπήρχαν… κι όλα υπάρχουν… και θα υπάρχουν… όμως τίποτα δεν εμποδίζει τον πιστό άνθρωπο να σωθεί. Καθένας προχωρά στη ζωή από τη σταυρική οδό, ξεπερνώντας τα όλα με την πίστη. Ο πιστός τα δέχεται όλα από το χέρι του Θεού, με τη βεβαιότητα ότι όλα τον προάγουν προς τη σωτηρία.
Καλύτερα να σκεφτόμαστε αυτό που πραγματικά πρέπει πάντα να θυμάται ο ορθόδοξος χριστιανός: τον πάντα ορώντα οφθαλμό του Θεού, που έβλεπε πώς υφαινόταν η σάρκα μας, τον άγγελο του φωτός και τον άγγελο του σκότους, που παρακολουθούν κάθε μας βήμα, κάθε σκέψη, από τη βρεφική κούνια μέχρι την ταφόπλακα. Τα σκεφτόμαστε όμως αυτά;
…
Να φοβάστε τη διαίρεση και το σκάνδαλο μέσα στην Εκκλησία! Να φοβάστε μην εκπέσετε από τη Μητέρα Εκκλησία – αυτή και μόνο συγκρατεί σήμερα τη λάβα του αντιχριστιανικού ξεσπάσματος στον κόσμο! Να φοβάστε να κρίνετε την εκκλησιαστική Ιεραρχία, διότι αυτό είναι απώλεια και χωρίς τη σφραγίδα του Αντιχρίστου!
Να φοβάστε την αμαρτία! Εμείς θα φύγουμε από τη ζωή, πολύ πριν εμφανιστεί αυτός ο τρόμος που έχει κυριεύσει τώρα τους πάντες. Όμως, αν εκπέσουμε από την Εκκλησία, κληρονομούμε ακριβώς αυτό που τόσο φοβόμαστε.
Ας αποτυπώσουμε στις πλάκες της καρδιάς και του νου μας τη βάση της ένωσής μας με τον Θεό: Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν. Την ψυχή και την καρδιά, που είναι πιστές στον Θεό, ο Κύριος δεν θα τις παραδώσει να τις ποδοπατήσει ο εχθρός! Το να εξαπατηθεί ο άνθρωπος από έναν άλλο άνθρωπο, ή από τον εχθρό (με την αιωνόβια πείρα του στο ψέμα), είναι εύκολο, δεν είναι τίποτα. Με τις σύγχρονες δυνατότητες της τεχνολογίας είναι δυνατό μυστικά και φανερά να σφραγίσουν όλους τους λαούς με «αριθμούς» και με «τσιπ» και με «σφραγίδες». Όμως δεν μπορούν να βλάψουν την ανθρώπινη ψυχή, εάν δεν υπάρξει συνειδητή απάρνηση του Χριστού και επίσης συνειδητή προσκύνηση του εχθρού του Θεού. Τα ζωοποιά λόγια του Σωτήρα μας ας είναι καθοδήγηση και οδηγός μας στη θυελλώδη θάλασσα του βίου: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω» (Ιω. 14,27)∙ «πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε» (Ιω. 14,1).
Θα υπομείνουμε, θα κλίνουμε τα θλιμμένα κεφάλια και τις καρδιές, τις λουσμένες στα δάκρυα, μπροστά στην παντοδύναμη πρόνοια του Θεού, αλλά οι ίδιοι θα στεκόμαστε στη διατεταγμένη σε μας αλήθεια αγνά και ακλόνητα. Χάρη σε αυτούς τους λίγους, που αγόγγυστα δέχτηκαν τον σταυρό από τα χέρια του Θεού και ανέβηκαν σ’ αυτόν, επίσης αγόγγυστα, το έλεος του Θεού θα οικονομήσει τα πράγματα έτσι, που δεν μπορούμε να φανταστούμε, ούτε με τον νου ούτε με την καρδιά.
Πηγαίνουμε στην εκκλησία και θα πηγαίνουμε ως το τέλος των ημερών, ακόμη κι αν αναγκαστούμε να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στις εξωτερικές εντυπώσεις. Άνοιξε όμως το εσωτερικό σου βλέμμα και με αυτό θα δεις πώς μέσα στον ναό λαμβάνει χώρα ο θρίαμβος της Εκκλησίας των ουρανών, της θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Κάθε άνθρωπος επιλέγει τον δικό του δρόμο και κανένας δεν είναι εγγυημένα προφυλαγμένος σ’ αυτό τον δρόμο από πτώσεις και λάθη.
Πολλά επιτρέπει ο Κύριος να υπομείνουμε τόσο από τους ίδιους μας τους εαυτούς όσο και από τους άλλους, χάριν της απόκτησης της θεοειδούς αρετής της ταπεινώσεως.
Ε, κι αν δεν μπορούμε πια να σηκώσουμε την αδυναμία των άλλων, ας σφιχτούμε πάνω στον Χριστό κι ας παραδώσουμε τον εαυτό μας κι αυτόν τον άλλο, τον πειραστή, στο θέλημα του Θεού, μέσα από την προσευχή για χάρη του και για χάρη μας.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ
Οι επιστολές του π. Ιωάννη Κρεστιάνκιν στα πνευματικά του παιδιά (τόμος Β´)
Online αγορά: ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
Πληροφορίες: 210 32 26 343
Βιβλιοπωλείο Εν Πλω, Χαρ.Τρικούπη 6-10, Αθήνα
